Artık ne tütün var ekilecek.
Nede şarkı var söylenecek.
Bir tek gurbetlik olacak memleketimde.
Hasret çekecek kadınlar ve çocuklar.
Yol gözleyecekler artık.
Memleketimin kadını dul,
Çocuğu yetim kalacak.
Aç olan daha aç,
Tok olan da israf etsin diye bunlar.
Ülkede iş çok ya.
İşçi olsun diye bunlar.
Omuzlarımızda yük yok ya,
Onlarıda sırtlayalım diye bunlar.
Analar babalıkta etsin diye herşey,
Yoksa kim ne istesinki tütünden.
Hayatı erken öğrenelim diye herşey.
Yoksa niye taş koysunlarki ekmeğimize
Bugünü iyi yaşayın.
Lakin yarın mahşer günü,
Yakanıza yapışacak ilk avuçlar benim olacak.
Hayatı ne kadar erken öğrendiysem.
O kadar hesap soracağım.
İbrahim Erdem 2
Kayıt Tarihi : 24.11.2017 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!