Gurbet yolculugu 2 Şiiri - Fikret Şahin 2

GURBET YOLCULUGU – 2-

Hani taşı toprağı altın dedikleri İstanbul varya,
İçimde hep erişilmesi çok zor ama ümit dünyası işte.
Her an her dakika hayaller kurmaya başlamıştım artık
Ve biran İzmir gurbetçileri aklıma geliverdi işte.
6 ay çalışıp köye döndüklerinde köyde kıral kesiliyorlardı

Bari dedim şu İzmirde gidip İstanbul gitmek için,birazcık olsun
Para kazanır oradan da İstanbula bende kırallar gibi giderim dedim.
Eee İzmir gitmek içinde para lazım tabiî ki
Bizim atların üzerine yükledim patates ve soğan düştüm 10 km lik yola
Gece ay ışığı ve çekirge sesleriyle 3 saat sonra vardım pazara.

Neyse akşam oldu pazarda üçleş kuruş yol parası aldım,
Ve bir 3 saat ta eve dönüş yolculuğunu at üstünde giderek planlar yaptım.
Ertesi gün İzmir giden bir kamyonun üzerine atlayıp koyulduk yola,
Bir uzun kamyon yolculuğu sonunda vardık İzmir.
Tuttuk kireç ocaklarının yolunu üç arkadaş dediler hadi hayırlısı.

Vardık bir kireççi patronu akrabamızın yanına dedi; hoş geldiniz,
Ağabey ben İstanbula gitmek üzere para kazanmaya, çalışmaya geldim,
Buyur sana isteğin iş olsun seç birini hemen başla dediler.
Taş ocağı, çalı ormanında demet kesmeye, kireç yakma fırını,
Yâda sırtında çalı demetlerini taşıyacaksın dedi, tercihini yap.

Hemen sabah erkenden dedim çalı keseyim olmadı işte
Taşımacılık dedim oda olmadı, taş ocağı derken hepsini denedim.
Bir ay ancak katlanabildim bu eziyetlere ve sonunda hesabı kestirdim.
Anladım ki burada çalışıp köye gelen gurbetçiler İzmirde maraba,
Köye gelince kükreyip aslan kesiliyorlardı. Hava atarlardı herkese.

Hiç kimse bilmiyordu ne şartlarda çalışıp köye geldiklerini,
Oysaki sadece bir ay dayanabildiğim sürede neredeyse insanlıktan çıkmışçasına,
Ellerim ayaklarım her yerim param parça olmuş cepte var çok az para,
Artık düştüm İstanbul yolculuğuna. Beni karşılayanlar baktı bi daha baktı,
Ve dedilerdi kahrolası gurbet, işte yıkılası gurbet buymuş ha.