Doğduğumda çizmişler yolumu
ben bilemezdim ki;
gurbetin yokluğunu.
Küçükken çok küçüktüm,
aklım ermezdi bu diyarlara geldiğimde
biliyor musun?
Ben bilmezdim gurbetliğin.........!
Gözümü burada açtım,...........elinde
burda öğrendim dilimi,
adeti,töreyi,geleneği,göreneği
yaşamadan öğretti gurbet......!
Sen bilemezsin gurbetin yokluğunu
yaşamadan...
Yakar yüreğini,
için burkulur,
gönül bir hapishane,gönlün bir mahkum
yaşarsın...!
Yaşarsın;
elin_mahkum
ayrılık ölümden......
yaşamaktan bıkarsın...
Sen bilemezsin gurbetin yokluğunu;
orda hiç-bişey yoktur,
sevgiden yana,
dostluktan yana,
paran çok olmuş neye yarar,
gönül fakir,tahtında
Gurbet,güzelliklerin yoksulluğudur aslında...!
Kayıt Tarihi : 22.5.2005 13:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!