Ol ki İsa ki der bir söz,
“Gidecegim oraya söz! ”
Ederse Allah nasîb,
Gezer dünyayı garîb.
Kalır geç aşk-ı alev,
Sanır orda İsa'nın ev.
Bilmez ki; Isa yörük,
Dünya artik ona küçük.
Mahzûnen bu gurbette,
Yaşar bir bayram daha.
Hasret, özlem vesâir
Şu gurbet, peki nedir?
Rabb’im murâd edince,
Bu da geçer elbette
Eyler edîb o gurbet,
Bu da biter nihayet.
Asıl dehşetli gurbet,
Habîs isen âhiret.
Kayıt Tarihi : 10.2.2009 06:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2008 Kurban Bayramı'nın 2. günü sabah namazı vaktine doğru gurbetin ve yalnızlığın verdiği hissiyat-ı hazîniye ile kalbden kaleme sülûk eden manzum sözlerdir.
TÜM YORUMLAR (1)