Gurbet ve Hasret Şiiri - Halil Manuş

Gözler hep ufukta, mahzun ve dalgın
Hasretlik bilmem ki; nasıl bir salgın?
Yürek ezik, içe kapanık, yılgın…
Gurbet; ayrı kalış, anadan, yardan
Hasret; iç çekiştir terki diyardan.

Dağlar set olurda keser önünü
Hatırdan çıkartamaz ki dününü
Hep ağlamakla geçirir gününü
Gurbet; ayrı kalış, anadan, yardan
Hasret; iç çekiştir terki diyardan.

Atalar “Kapının ardı gurbet” der
Gurbet olduktan sonra ne fark eder?
Bitmez; elem, çile, hüzün ve keder
Gurbet; ayrı kalış, anadan, yardan
Hasret; iç çekiştir terki diyardan.

Gün günü kovalar, aylar ayları
Bir, iki, üç derken artar yılları
Rabbim; böyle dener, bazı kulları
Gurbet; ayrı kalış, anadan, yardan
Hasret; iç çekiştir terki diyardan.

Amaç için ilaç olur çileler
Kucak açar her kıtadan ülkeler
Üstün gelir, idealler, ülküler
Gurbet; ayrı kalış, anadan, yardan
Hasret; iç çekiştir terki diyardan.

Halil; nerde doğdun, nerdesin şimdi?
Annem ve babam dediklerin kimdi?
Hepsi hayal oldu, belki de imdi
Gurbet; ayrı kalış, anadan, yardan
Hasret; iç çekiştir terki diyardan.

15/06/2012 13:50