Kar beyazı, sessiz, kara gecenin
Düşlerimde gezeni sen değildin.
Kar giyen ağaçlar, tüm kış gücenin!
Çünkü sen hep onlardan çok güzeldin.
O gece üşümüş mehtabı gördüm.
Göğün toprakla gerdeğine girdim,
Orda sevda denen kitabı gördüm;
Yazgımda yoksun sen, ayrı yazıldın.
Kış, yumuşak eteğini savurdu.
Yerde çimen, dağda ağaç devirdi.
Senin de her handen ayrı çığırdı;
Dağlara bir imza gibi kazıldın.
Bir füsun barındırmaz o kaş, o göz.
Bir iz yok, duygulardan; saf ve temiz.
Gönlümde de bırakmadan hiçbir iz
Uzaklaşıp hürriyete süzüldün.
Kayıt Tarihi : 4.2.2023 05:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!