Gurbet şehidim Şiiri - Mehmet Ali Kepez

Uzun inceyidi boyun
Can ile olurmu oyun
Benide mezara koyun
Vay benim gurbet şehidim

Gençliğine doyamadın
Ne yavrun var nede kadın
Taşlara yazıldı adın
Vay benim gurbet şehidim

Kem gözlerde sakınırdım
Gururlanip bakınırdım
Viran kaldı yerim yurdum
Vay benim gurbet şehidim

Bir yuvanın umuduydun
Ana baba yùreğiydin
Boynumuzu bùkùp eydin
Vay benim gurbet şehidim

Hasretin bizi yakıyor
Yùreğimde kan akıyor
Anan kan yaşı dökùyor
Vay benim gurbet şehidim

Bu nasıl ölùmcùl kaza
Kimsem yokki derdim yaza
Yaramı bassınlar tuza
Vay benim gurbet şehidim

Ben öleydim ben öleydim
Seni ölù görmeyeydim
Keşke baba olmasaydım
Vay benim gurbet şehidim

Oy Metinim noldu simdi
Gùlen yùzùn soldu simdi
Garip baban öldù simdi
Vay benim gurbet şehidim

Sığamadınmı parise
Haksız bu Allah varise
Vermezdim saçin telini
Dùnya ùstùme yùrùse

Oy topraga verdim seni
Gözù yumuk gördùm seni
Dùgùnùnù yapamadan
Yuvasiz uçurdum seni

Yaramı aldın başında
Ölùnmü genç yaşında
Öyle yalnız gidilirmi
Babanı götùr peşinde