Gurbet Olur. Şiiri - Özlem Çetin

Biz pamuk işçileriyiz,
Biz tütün işçileriyiz,
Her mevsim devşiriliriz,
Düşeriz yollara.
Irak yerler mekânımız,
Gökyüzü hanımız olur.
Gökyüzü bizimdir,yıldızlar bizim.
Üstümüze yorgan gibi serilen,
Ay bizimdir, bizim.

Aydınlığı eşit böler dolunay,
Salınırda, salınır,Salınırda salınır.
Sabah ola hayrola.
Bilirim bitmez bu hamallık,
Ben ölmeyince!
Ama biz kendi ellerimizden başka,
Elden ekmek istemeyiz.

Şafak yeri söker sökmez,
Ha babam, de babam,
Tütün kırar,pamuk dikeriz,
Çapa sallar üzüm dikeriz.
Alnımızın teri karışır toprağa,
Nasırlı ellerimizle umut dikeriz.
Bölünür ekmek karşılığı yine,
Sondan biz geliriz.
Ama biz kendi ellerimizden başka
Elden ekmek istemeyiz.

Şafak yeri söktüğünde,
Söyleriz en güzel türkülerimizi,
Tütün tarlalarında.
Söyleriz şarkılarımızı pamuk tarlalarında,
Söyleriz hoyratlarımızı yine el kapılarında.
Yüreğimizi ölüm korkusu sarınca,
Gurbet olur köyüm bana.
Ama biz kendi ellerimizden başka
Elden ekmek istemeyiz, istemeyiz.