gUrBeT kUşU Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Ömerim...
Kömür gözlüm
Bu gün memlekette
Lapa lapa kar yağıyordu
Bir an sen düştün yadıma
Bu kar tanelerinden biride
Ömer olsa...
Şu yanan yüreğimin
Ateşinde eritsem
Damarlarımdaki kana karışıpta
Kaybolsa
Sonra birden vazgeçtim
Niyemi...
Bilirimki kar taneleri
Masum masum yağar
Sonra...
Ayaklar altında insafsızca çiğnenir
Çamur olup, ayaklara sıvanır
O zaman
Ne ayak çamuru
Ne de çamur ayağı tanır
Sen ayaklara çamur olamazsın
Olmamalısın
Seni çamurdan yaradan
Allaha gurban olayım
Hasretin, hüznün, çilen olupta
Gözlerine dolayım
Sırılsıklam ağla beni

Ömerim...
Yaşadığın gurbetin şehri olayımda
Sokak sokak
Kaldırım kaldırım
Adım adım çiğne beni
Ki...
İncinmesin ayakların, yorulmasın
Ne bir ağrı, ne bir sızı
Ne de bir arsızı
Seni bulmasın

Kara gözlüm...
Baktığın yerler
Gördüğün gözler ben olayım
Ki...
Gözlerin hiç yabancılık çekmesin
Farz etki çiftlik yolundayız
Öyle bir muhabbet sarmışki bizi
Ya gündüzün güneşi
Ya da gecenin mehtabında
Yüzen bir ayız

Ömerim...
Sırtındaki yükün
Dilindeki türkün ben olayım
Ki...
Kuş olup uçasın
Çiçek olup açasın
Eğer bir fırsatını bulursan
Bizim ellere
Bari hayallerinde kaçasın
O da olmadı
Bırak zamanı kendini harcasın

Ömerim...
Kara gözlüm
Söyleyen sesin
Aldığın nefesin ben olayım
Ki...
Kızdımı bana kızasın
Öksürüğün ben olayım
Tükettiğin her nefesin ben...
Yaşadığın can
Taşıdığın beden
Yeterki...
Sen mutlu ol
Giden ömrün gitsin benden