Gurbet Kuşlarıydık Şiiri - Cüneyt Beyköylü

Atıldık hayata; buluverdik birbirimizi,
Mekânımızdı artık doğunun ücra bir köşesi.
Heyecanla gurbet kuşları gibi,
Can dostu olduk, geçirdik günlerimizi…

Biçareydik dostlarla bazı gecelerde,
Bazen eller cepte dolaşırdık meskûn mahallerde.
Barınmaya çalışırdık alışkın olmadığımız hallerde,
Bakımsız, loş odalarıyla ucuz bir fakirhanede…

Gurbet kuşlarıydık biz; gökyüzünde hoyratça,
Birimizin gözü baba ocağında,
Birimizin gönlü sevgilinin sıcaklığında,
Birimizin de anacığının dolmaları hep hatırında…

Bizi her şeye rağmen bir güç bağlardı oralara,
Dostlarımla yüreğimiz dolup taşardı hizmet aşkıyla,
Bir tüy düşerdi kanadımızdan her çırpınışta,
Küçük yüreklerin sevgiye muhtaç avuçlarına…