GURBET KUŞLARı.! Şiiri - Yorumlar

Hazin bir öykü satır aralarında yaşanmışlık dolu bir o kadarda akıcı bir dille aktarılmış şiir olmuş bizlere ulaşmış çok güzeldi yüreğinize sağlık efendim ...her insanın bir hikayesi vardır deler kimileri hüzünlü kimileri kırık dökük olsada.........

Ne zaman arasam,
Ne zaman yanına gitsem,
Mutlaka bir tartışmamız olurdu
Hayatın ona bana verdiği kadar
Neden avans vermediğini sorgulardı..
Kendi hatalarını görmezden gelse de
Yaşantısını baştan sona eleştirsede,
Her zaman ağız dolusu küfür etsede.
İçimde hala yanan ateşimdi,
Ağzı bozuk bir Adam olsa da
O....Benim Kardeşimdi


.............gönülde eskimeyen dostlar vardır
hataları ve kabahatları ile bizimdir candır dosttur kardeştir
yüreğin yarısı ona aiittir sırdaştır
yüreğinize sağlık koca usta.

öykü tadında,ne çok gurbet kuşu var değilmi öykülenmemiş.
kutlarım
namık cem

Güzel bir şiir okudum kaleminizden tebrikler Nevzat bey

NEVZAT BEY..BENİ ÇOK ETKİLEYEN BİR ŞİİRDİ..
BİR HAYATI,BİR ŞİİRDE VE BİR ÇIRPIDA ANLATTINIZ...OKUYUNCA DUYGULANMAMAK ELDE DEĞİL...
.KALEMİNİZ VAR OLSUN..

Hayata tutunmak çok zor.Hele bir de felek sağa sola savurmuşsa.Ayakların yere sağlam basmazsa işte felakt kaçınılmaz olur insana.Yaşamın gerçekleri çarpıcı bir dille anlatımış.Emeğinizi kutlarım.

Duygu yoğunluklu bir yaşanmışlığın mısralara şiirsel anlamda dökülüşü..Anlatım harika..Duygular yerli yerşne serpiştirilmiş mısralara..Okurken duygulanmamak imkansız..Duygulandım..Kalemini kutluyorum dost Nevzat..

Hiç kardeşim olmadı benim.. boynu bükük bir papatya gibi hep birbaşına büyüdüm ben... Düştüğümde tutan bir el olmadı hiç.. Oysa ne çok isterdim başımı omzuna yaslayabileceğim bir abim olmasını... Ya da her düştüğünde elimi uzatıp kaldıracağım bir yüreğe abla olmayı... Ne çok..

Biliyorum ki çok uzaklarda bir yerlerde bu dizeleri görüp gülümsüyor kardeşin Nevzat abi.. Ve senin gibi bir yüreğin kardeşi olmaktan onur duyuyor.. biliyorum..

Kalemine ve yüreğine sağlık güzel insan...

Güzel bir anı hikaye tadında dizeler. Yüreğinize sağlık efendim. Yaşadığımız müddetçe kaderimizi yaşıyoruz. Her kişi iyi bir evlilik, iyi bir hayat sürsün ister. Bazen kader vur abalıya der gibi vuruyor. Sevgiyle kalın.

Belki de gurbet yaşamın bütünüyle kendisi, sıla ise annelerin karnında kalıyor... Bu anlamda hepimiz birer gurbet kuşuyuz... Sayın Nevzat Uçar, kendi yaşanmışlığından bir anıyı hüzünlü ama güzel bir şiire/anlatıya dönüştürmüş..

Kutluyorum çalışmanızı, kaleminizi...