Gurbet Kahrı Şiiri - Ramazan Kocapinar

Köylük yerden çıktık bu yola
Savrulup durduk sağ ile sola
Gecesi gündüzü versekte mola
Gam keder çilesi bitmiyor ana...

Bir tek kaz verip aldılar kuzu
Ne şaşkını belli nede huysuzu
Nimet sayılır şu gâvurun ruhsuzu
Hak karar burası gitmiyor ana...

Geldiğimde, üç beş sene bilirdim
Sıla hasretiyle yanıp yanıp erirdim
Ay yıldıza bu canı kurban verirdim
Al bayrağım aklımdan çıkmıyor ana...

Deli gönül topla diyor tarağı tası
Kafa esip duruyor kızdıkca bazı
Feryad figan ettikçe ağıdıyla yası
Ağlıyor gözyaşım durmuyor ana...

Hepten avutsada alamanın parası
Özlem dolu içim bilki yürek yarası
Dost bildiğin tanımaz böyle burası
Düşene kimse hatır sormuyor ana...

Hayatı tanıdım hemde binbir alâsı
Iki çul giyenin değme hoş fiyakası
Aldıysam yeter bana bir garip duası
Hırs haset kör nefs doymuyor ana...

Işte öyle bir destan ki el yurdu
Asır azdı da delirdikçe kudurdu
Kader yazıp çizdi ferman buyurdu
Satırlar sayfa sayfa dolmuyor ana...

Hayat boyu koşup yarıştıkça yarıştım
Ne edeyim vardım bir sürüye karıştım
Zor gelsede bak mecburdum alıştım
Artık oğlun saçın başın yolmuyor ana...

Derler ya hani mal canın yongası
Olsa bir bela olmasa iki körolası
GURBET KAHRI külfet oldum olası
Sakal bıyık misali olmuyor ana...

Gurbetten Bir CAN