Gurbet Kaderimizde Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

İkibin altı senesi,

Onbir şubat,Cumartesi,

Türkiyeden Almanyaya,

Geldi Ali ve annesi.

Biraz olsun yüzüm güldü;

Gelince Ali, annesi.

Türkiyede ğarip kaldı,

Çocukların ekserisi...

Gülen varmı heç ğurbette,

Şu ihtiyar dünyamızda?

Kızlarımın gözü yaşlı,

Bekliyorlar İstanbuda..

En küçük oğlum Ali,

Biraz nazlandı bize..

Elimizden ne gelir,

Ğurbet kaderimizde...

Her akşamdan akşama,

Gitti,geldi mesajlar.

İstanbulda çocuklar:

Gün sayar bizi bekler..

Dünya fanidir, fani,

Ömür gelip geçiyor.

Hele hele torunlar:

Her an bizi özlüyor.

Bu şiiri yazdım ben;

Alinin geldiğinde.

Yenisini yazarım:

İnşallah döndüğünde.

Ğurbet söyletir bazen,

İnsana dertli,dertli.

Ciğerimi yakıyor,

Çocukların hasreti...

Şimdilik yeter derim,

Bu kadar içi dökmek.

Çok arzulardım şu an:

BDİRHAN beyi öpmek..

NOT bu şiir Ali ve annesinin İstanbuldan Almanyaya gelmesi üzerine yazılmıştır.