Gurbet İşçileri Şiiri - İbrahim Cuma

Bir kat yatak ile bir kese tütün.
Alıp ne hayaller peşine düştük
Gurbete gitmesek halimiz çetin
Nerden çağrıldıysak oraya koştuk

Nerde inşaat var orda amele
Buz gibi demirler ördük temele
Alıp kerpeteni çekip besmele
Yevmiye hak edip mutlu olmuştuk.

Yağmur yaş olmasa, keseri alıp
Örülen demire yapardık kalıp
Yanık sesimizle türküye dalıp
Sıla özlemiyle hayal kurmuştuk.

Kalıbı çatınca döktük betonu
Var mıdır bilmem ki bu işin sonu
Her günün sonunda yakıp tütünü
Sılayı arayıp hatır sormuştuk.

Soğuk betonlarda serili yatak
Üstüne uzanıp bir keyif çatak
Feleğin bizlere vurduğu kötek,
Dertleşip uykuya öyle dalmıştık.

Kimi evli barklı çocuğun özler.
Hanımın sitemi içinde sızlar.
Çocuklar babasız bir tat almazlar.
Bayramdan bayrama izin almıştık.

Çocuklar okusun rezil olmasın,
Feleğin tokadın bizden bilmesin
Hiçbir çocuk böyle yetim kalmasın
Bizler hayattayken yetim vermiştik.

Rabbim ekmeğimin peşine düştüm
Ne düzgün bir baba ne de bir eştim.
Kaderin peşinde ne dağlar aştım
Bu fakir hayattan kurtulmalıydım.

İnşaat ehlinin halleri böyle
Haberleşemedim bu ay da köyle
Gidersen o yâre bir selam söyle.
Eşten dosttan böyle haber almıştık.