Gurbet İle Sıla Şiiri - Veli Şen

Soruyorlar nedir bu sana musallat olmuş şey gurbet dediğin
Nerede olsan bir kuru ekmekle katık değil mi ki yediğin
Yollar mı, duvarlar mı, kaldırımlar mı, ailen mi özlediğin
Kimdir bu kara sevda gibi ırak, hep senin içinde olsa da.

Hasret düştü gönlüme, dostlar çare olamadı topraklamada
Gönlüm varım, aklım yokum dedi kalbimin yaptığı yoklamada
İçimdeki yanardağ gibi yanan kor ateşleri saklamada
İşe yaramadı fırınları kokusu burnumuza dolsa da.

Gözümden süzülen birkaç damla gözyaşı yer ile buluşunca
Memleketimin toprağında özlemimin fidanı oluşunca
O fidan ağaç olup da “yaktın beni gurbet” diye konuşunca
Üstünde ömrümün yaprakları olacak birer birer solsa da.

Kendine çeken büyük Erciyes’in zirvesindeki bulutların
Her desende, ilmek de gel diyen halıların, renkli çaputların
İnsan tahayyül edemiyor ner’de biteceğini umutların
Aradığı cevapları yakınlarda bulamasa da bulsa da.

Nedir bilir misiniz çok geride sevdiklerinizi bırakmak
Oğlumu belki görürüm diye otobüslerin ardından bakmak
Babalık denen paramparça, yamalı hırkayı sırtına takmak
Artık çıktık dönüşü yok, burası bizi üzecek bir yolsa da.

Benim işimi her yerde rast götüren hasta anamın duası
Her gün açarım ellerimi göğe, yüce Rabbim’dedir şifası
Bana her halükarda haramdır kazandığım paranın sefası
Eğer paylaşmazsam, bu fakir ne kadar aciz kalmış bir kulsa da.

Dışarı da Kayseri’m, orada köyüm sıladır koşar giderim
Kuşların cıvıltısını musiki name sayıp coşar giderim
Affedin fazla kalamam, bu gurbet ellerinden taşar giderim
Ne yapayım gardaşlar önüme çıkan kısmetlerim bozulsa da.

Hani Veliler şehri imiş Konya, galiba biz fazla gelmişiz
Bırakın gideyim bari uzağa meğer hem yaban, hem elmişiz
Hayat denilen bedbaht sazda en ince kopmaya yakın telmişiz
Yine de şükretmek boynumuzun borcu, hep yanlış nota çalsa da…

(Şubat 2013)