Gurbet GiRDABI Şiiri - Necmi Ünsal

Hasret akşamlarında,
gurbet yağmuruyla
ıslanan adam!
Sigarasının ucu titrek dudaklarında,
özlem ateşinin koruyla
uzayıp küllenen adam!

Çek dumanı içine!
Umutsuzca derdi sineye
çeker gibi.
Yürü gurbetin ıslak yollarında
hasret yükünü omuzlarında
tutar gibi.
Çek içine, labirent çıkmazlarında
kapkara keder bulutlarını da
yutar gibi.

Ne oldu da
tadını unuttun?
Ayılmaz sarhoşluğunda gurbetin,
kerpiç evin ocağında
yaptığı anacığının
köy kokulu peksimetin.

Avrupalı pizzayı
denk mi tutarsın
tereyağlı sahanda yumurtayla?
Bir an kavuşmayı
tüm benliğinle umarsın
sacdan inen taze yufkayla.

Derken, tahta kaşığınla buluşur,
odun ateşinin çıtırtı ninnileriyle
pişmiş bulgur pilavı.
Ünlemler kafana doluşur,
Pembe ufku saran esintileriyle
sürüp gider, kısır döngü bir fil avı.

Düşünce rüzgarları seni
sürüklerken, içindeki
derin kasvetli girdaplara;
içinde buldun kendini,
kapıldın hayalindeki
uçsuz bucaksız seraplara.

Keşkeler sardığında
kavruk benliğini,
bulursun babanı karşında
sorgularsın kendini;
ondan yeseydim
bir araba dayak.
Buraya gelmeseydim,
basmasaydım gurbete ayak.

Sen gurbet zebunu,
seyahat ederken iç aleminde;
kendin kazdın kuyunu
özlemin zirvesinde.
Acı bir fren sesi
ufuklarda yankılanır.
Tutarsın geri sayan nefesi.
Yol ortasına cismin uzanır.

Sesini duyarsın
başına toplanan pek çok insanın.
Anlamanın uzağındasın
yabancısı olduğun lisanın.

Ey hasret akşamlarında,
gurbet yağmuruyla
ıslanan adam!
Sigarasının ucu titrek dudaklarında,
özlem ateşinin koruyla
uzayıp küllenen adam!

Uyanıp dert yükünle,
sonsuz yeni bir hayata
sedyeyle kalkarken,
dipsiz umutları da boş hayallerinle,
melekler gibi adeta
götür uzaklara uçarken!

03 Eylül 2003 Çarşamba, Danimarka-Køge 18:26