Gurbet Emmi Şiiri - Ramazan Kocapinar

Bir dilim ekmek uğruna, varıp bir ömür tükettiler
Gurbette Gurbet emmi ne günler, gördü dediler
Nice cehaleti cühela guruhu, tutup öne serdiler
Kimine için için bakıpda sadece, güldü dediler
----

Gariban dostu gurbet emmi, onu öyle sevdiler
Varı yoğu paylaştı aşıyla ekmeği, böldü dediler
Nitelikten dem vurup durdu, o adamdı efendiler
Adalet dürüstü düzeni sırım sırım, ördü dediler
----

Masum mahsun muhtaç yoksul, yolun gözlediler
Sık sık sılaya giderdi gurbet emmi, döndü dediler
Zalimin zulmüne sabredip durdu, hep beklediler
Gün geldi şu gariban hakkın aldı, dövdü dediler
----

Celal paşa çakmak paşa atatürkü, hep sevdiler
Tarihi ile onur duydu, kahramanca övdü dediler
Yüreği kan ağladı gurbet emmi, onlarsa irkildiler
Gelip geçmiş onca vefasız haine, sövdü dediler
----

Ahde vefa sordu gurbet emmi, birden gülüştüler
Bakınıp durdular o senin dediğin, dündü dediler
Varı yoğu yağma talan etti, ganimete üşüştüler
Nice fırsat kollayıp bu en güzel, gündü dediler
----

Hasret buram buram, memleket kokusu özlediler
Tahta bavulla gitti çilekeş bir hayat, sürdü dediler
Son nefesin veriyordu o gurbet emmi, seyrettiler
Tahta tabutla döndü azrail defterin, dürdü dediler
----

Mal mülk miras davası, türlü türlü oysa beyinler
Tüm akraba başında baştan sona, Süzdü dediler
Kahrolası gurbet tek tek gidiyor, gurbet emmiler
işte yetmiş yıllık koca mum şimdi, söndü dediler
----

Buradan gurbet emmi geçti, elveda gurbet eller
O da öyle öylece bir yiğitti yitirildi, öldü dediler
Rahmet akarken göklerden, yağmurla silkidiler
Bir gece huşuda üç beş ahbabı, gömdü dediler
----
21 Ekim 2016 - Cuma 02:35
Kuzey Ren Westfalya Almanya
Yazan: Ramazan Kocapınar