Gurbet Ellerde Şiiri - Hatice Kübra Tığlı

Gurbet ellerde yapayalnızım,
Ne anam var, ne babam,
Ne gardaş var, ne bacı,
Ne de söyleşecek bir kimse.
Bütün yüzler yabancı.
Hastalansan yok kapını açan,
Derdin nedir diye bir soran.
Ölsen hiç kimsenin umurunda değil.
Yok, mezarına bir kürek toprak atan,
Üzüntünü paylaşıp sevincine ortak olan.
Herkes kendi derdinde,
Hayat telaşında, yaşam savaşında.
Uymuşlar bu çıkar kokan düzene.
Bir bardak çayını paylaşabildiği,
Bir simiti bölüşebildiği,
Üzüldüğünde başını omzuna dayadığı,
Gerçek dost bulabilenler ne kadar şanslı.
Belki bu şehrin bir yerlerinde,
Benim de sırtımı dayayacağım,
Güveneceğim, sırrımı paylaşacağım,
Beraber gülüp beraber ağlayacağım,
Dostum diyebileceğim birileri vardır.
Allah’ım ne olur çok geçmeden,
Hayattan ümidimi kesmeden,
Bana da bir dost nasip et.
Yoksa bu gurbet elden,
Tek başıma göçeceğim.