Gurbet Ele Yolladı Şiiri - Nuh Şahin

Özledim şehrimin pek çok şeyini,
Kader beni gurbet ele yolladı,
Babamın bacası yıkık evini,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Gavur memleketin başka töresi,
Burnunda tütüyor kendi yöresi,
Bir asır geliyor, bir yıl süresi,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Gursak gavurgasın istermiş derler,
Pilavla turşuyu birlikte yerler,
Dökülür alından şipirder terler,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Üreluun yolda gördüm yonusu,
Çocukluktu lafın sade konusu,
Maziden gül derdik çuval dolusu,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Cıcık asbapları zevkle giyerdik,
Öpçe gobelleri bazen döverdik,
Canımız yandımı hemen soerdik,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Avluda dururdu derince kuyu,
Boduya culuğa verirdik suyu,
Cadaloz fadişin bek asil soyu,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Kümesin önünde bekçi kalırdık,
Culuh yımırtasınıoğrun alırdık,
Yağ için veledi eve salardık,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Tavatır olurdu omaçlı dürüm,
Karnımız doyardı yufkayla yarım,
Bu yüzden ötüyor şimdiki borum,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Çalmayla haside tatlı çeşidi,
Emmim sevmezdi azap Raşit’i,
Emem çok severdi artist Naşit’i,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Unutmam ninemin şaplak sözünü,
Görürdük omarın şiret yüzünü,
Yakardık ocakta tezek közünü,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Çopur torununa velesbit almış,
Bellesin diyerek verebe salmış,
Velet yoldan çıkıp çalıya dalmış,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Vışş demiş yanaz halası hacce!
Yeğeni hasoya çağırmış bekçe,
Susmayı sırtına vurmuş tekçe,
Kader beni gurbet ele yolladı.

Nuh Şahin