Gurbet Ele Varınca Şiiri - Cahit Telkök

Bir ilkbahar sabahı yolculuk başlamıştı
Uzayıp gitti yollar ufka doğru derince
Çiçek açan dallarım kar düşüp kışlamıştı
İçim titredi birden gurbet ele varınca

Önceleri tazeydik çok zor oldu alışmak
Maksadımız belliydi rızık için çalışmak
Hesapta yoktu asla kültürlerle çelişmek
Başka türlü olmadı doğrusunu sorunca

Başımız düştü öne ağladık döne döne
Buralarada dağıldık kaç türlü ayrı yöne
Türküler gönlümüze teselli oldu yine
Ayrılık sancıları gönüllere vurunca

Gece gündüz demeden bir şevkle işe koştuk
Gelen maaş yetmedi hayretle buna şaştık
Avuntuyla sabırla karamsarlığı aştık
Sılaya dönmek fikri rüyalarada kurunca

Yeni nesil yetişti işler kör düğüm oldu
Okul tahsil beklerken ömrün miyadı doldu
Pişmanlık yüreklerde çoğu saçını yoldu
Saygısız olan evlat atasını kırınca

Bir sonbahar akşamı gurbetçi cenazesi
Minare de yoktur ki içerde ezan sesi
Kimseden laf çıkmıyor zaten yokmuş kimsesi
İçimi burktu birden namazına durunca

Aykıri selam sıla selam garip milletim
Göçmenlik neden acep nedir benim illetim
Okuyana ders olsun işte budur zilletim
Yazmadan edemedim içerimi burunca..........Aykıri-Cahit Telkök 16-03-2012

Dost ve üstad kalemden:

Kime sorsan derdini, bin of çeker anlatır,
Gurbet görmüş kimseler,dertleriyle ağlatır,
İnsan bazen diyor ki, karşılıklı ki hal hatır,
Ne çekmişse anlatır, dertlerini sorunca.

Bedri Tahir Adaklı