Gurbet Elde Mahpus Kaldım

GURBET ELDE MAHPUS KALDIM

Soldurdular gonca gülü
Lal oldu o tatlı dili
Dönemedim yıllar yılı
Gurbet elde mahpus kaldım

Ağlıyorum yana yana
Yaklaşırken her gün sona
Çok şeyi öğretti bana
Gurbet eli okul bildim

Olmadı hiç ağız tadım
Ömür biter adım adım
Kuruyoırum yudum yudum
Gurbet elde solmuş güldüm

Görenler bir ibret alsın
Ben gül idim sen de dalsın
Gülemedim bir gün olsun
Ben vuslata çıkan yoldum

Her insan bir ömre tabi
Gördün maşruku mağribi
Çöle yanan mecnun gibi
Işıkoğlu her gün öldüm

Not : Bu şiir Nizam Dalokay tarafından bestelenmiştir.