Gurbet Elde Şiiri - İsmail Bozkuş

Aman aman halim yaman
Dumanlı bu dağlar duman
Yokki beni bir anlayan
Garip kaldım gurbet elde

Önceleri çok farklıydım
Talih bana güldü sandım
Ne olduki benim karım
Garip kaldım gurbet elde

Çabalarım hep boşuna
Yolum düştü hep yokuşa
Raslamadım bir tek dosta
Garip kaldım gurbet elde

Gönül desen yarelendi
Bin yerinden parelendi
Kader küstü aşk terketti
Garip kaldım gurbet elde

Bu halime çare gerek
Dayanmazki buna yürek
Boşa gitti bunca emek
Garip kaldım gurbet elde

Yılla böyle geldi geçti
Mevsimlerim ayaz şimdi
Saçlarımda hasret yeli
Garip kaldım gurbet elde

Nerde benim ümitlerim
Hani nerde sevdiklerim
Bilinmiyorki deyerim
Garip kaldım gurbet elde

Yazılacak çok sey varda
Elim varmaz sözüm darda
Yapa yalnız tenhalarda
Garip kaldım gurbet elde