Gurbet El Şiiri - Mustafa Atasever

Ah gurbet kimleri gömdün toprağa
Kaybettim ben beni zalim gurbet el
Çok baktırdın uzaklardan yollara
Yerden yere vurdun beni gurbet el

Eller güler oynar kendi halinde
Ben ağlar gezerim gurbet elinde
Hazan oldum sahrasında çölünde
Kumlar gibi savuruyor gurbet el

Bahar geldi açtı güller koncalar
Bana hep karanlık günler geceler
Şu sineme mekan kurmuş acılar
Ciğerimi oydu benim gurbet el

Bir garip gurbette sorulmaz ise
Azan yaraları sarılmaz ise
Senin ile davam çözülmez ise
Bu gözlerim açık gider gurbet el

Çok korkarım gurbet elde ölmeden
Yazık olur ben köyümü görmeden
Öpüp toprağına yüzüm sürmeden
Bu canıma kıyma zalim gurbet el.

Atasever yeter dalma derine
Beni koyma dostum elin yerine
Duman indi gözlerimin ferine
Beni halden hale koydun gurbet el.