Gurbet Böyledir Şiiri - İbrahim Adak

gurbetin cemresi düştü gönlüme
vermedi huzur serin ömrüme
ulu orta bir tuhaflık ile
kalır insan yalnız ve garip
olur bilmediği diyarda müzdarip

kaldırımlar yabancı sokaklar insanlar...
tanıdık göze değmez gözün
ve anlamsız bakar sana bütün suratlar
güneşle doğar yeni bir hüzün
içinde belirsiz bir ses kulaklarında çınlar

tadını alamazsın yediğin ekmeğin
kokusu olmaz kopardığın çiçeğin
bir başka olursun başka diyarda
sıcaklık ararsın gelmez ne baharda ne yazda
alabildiğine soğuktur en sıcak zannettiğin

anlarsın ki herşey yabancı
boşa çıkar bütün ümitlerin
esiri olursun bir bilinmezin
attığın her adım bir geriye götürür seni
tutmuştur şehrin kabusu enseni

kaçamazsın elinle gittiğin uzaktan
çıkamazsın bağlandığın tuzaktan
ne günahtan anlarlar nede yasaktan
kölesi olursun girdiğin karanlığın

boğazında düğümlenir söylenecek sözün
bir ahh çekmek istersin yapamazsın
gurbettesin yalnız kalırsın
gurbetteysen için için ağlarsın