Gurbet Baharı Şiiri - Mutlu Alkan

Her giden acaba unutur mu diyarı?
Saymakla bitirebilir mi hiç yılları?
Bitmiyor mu şu gurbet elin baharı?
Sılada mevsim kışa dönüyor

Gençliğin gurbet ellerde yitiyor
Sılada sevdiklerin ölüp gidiyor
Dünyalık peşinde ömür bitiyor
Para, pul dediğin kuşa dönüyor

Baktım ki bir şey kalmadı elimde
Yanık bir gurbet türküsü dilimde
İmanın da yoksa şu fani âlemde
Dünya dediğin boşa dönüyor

Ne yaparsan yap unutulur ki adın
Gözünde, gönlünde kalır muradın
Biriktirdiğin malın, mülkün, evladın
Mezarın başında taşa dönüyor

Ayırdı gurbet işte kardeşten kardeşi
Anayı, babayı, çoluğu, çocuğu, eşi
İçinde birikip de yakan hasret ateşi
Pınar olup gözünde yaşa dönüyor

İbret ile baktım çiçeğe ve yaprağa
İster gökyüzüne çık, ister bir dağa
Topraktan geldik, varacağız toprağa
Sonunda her şey en başa dönüyor
15.01.2019