Gurbet Ağladı Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Leyla'ya Mecnun'a ben inanmazdım
Kerem'i Aslı'yı hiç tanımazdım
Bir gün canevimin kapısı çaldı
Kim o diyemeden çat gönül açtı
Kapı açar açmaz yürek sızladı
Ne geldi ne gitti gurbet ağladı

Çareler aradım sordum yolunu
Mevlam hep sınarmış garip kulunu
Mecnun olan bilir Leyla çölünü
Ben gülümü gözyaşıyla suladım
Leyla'nındır dedi Mecnun kolunu
Ben ölümü gözyaşıyla suladım

Kime soracaksın hikayesini
Ali'den beslenen sır perdesini
Gireyim cennete ver adresini
Gözlerine hasret sıla ağladı
Geleyim cennete ver adresini
Visaline hasret gurbet ağladı

Ah aşık Erdoğan git yavaş yavaş
Ferhat dağı deldi sen dağları aş
Uzaklardan bir ses yakından bir taş
Her günümü gözyaşıyla suladım
Kefenden bir libâs zehirdendir aş
Ben ölümü gözyaşıyla suladım
Ben gülümü gözyaşıyla suladım