Ey rüzgâr! Ne eser durursun garip, garip
Yoksa sen de mi benim gibi dertlisin?
Ey rüzgâr! Gel de dertlerimizi, efkârlarımızı bölüşek
Anadan,babadan,kardaştan
Dosttan ayrı kalmanın acısını bilir misin?
Gurbet yolları, ölüm türküleri söyler artık
Islak caddeler, gözlerimden akan yaşlarla kana boyanmakta
Ben, kana boyanmaktayım.
Çıkmaz sokaklarda kaybettim yolumu
Şehrin duvarlar sanki üzerime geliyor.
Şehir bana celladım gibi bakıyor.
Düşlerimi bir ikindi vakti vurdular
Gülüşlerim öksüz kaldı sensiz, anne
Anne, yanağıma bir bûse kondur
Senin yanında olamasam da, kendi gözlerine hapset beni
Kollarında beni sımsıkı sarmanı
Dizlerinde uyumayı özledim
Kayıt Tarihi : 16.1.2008 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!