Gurbet Şiiri - Mevlüt Karadağ

Zalim gurbet girdi vücut şehrine
Ağlıyor azalar ten garip garip
Herkes aleminden bir hoş oluyor
Bakarım kenardan ben garip garip

Akşam oldu güneş denize battı
Herkes yuvasına çekildi yattı
Bizim vatan bizi gurbete attı
Sende bu ellerde kal garip garip

Çekildim haneme kaldım yalanız
Ne dağlar ses verir ne kuş ne deniz
Kimse gelip demez nedir derdiniz
Otur bir köşeye kal garip garip

Oturdukça beni uyku basıyor
Hasret rüzgarı başta esiyor
Üstelikte kavmim benden küsüyor
Feleğinen derdi böl garip garip

Derin derin düşünceye dalmışım
Nihayet uyuyup orda kalmışım
Mevlam her şeyimi sana salmışım
Beni vatanıma sal garip garip

Dedim derdim yazam olsun netice
Düşündüm çok fikir inceden ince
Gel merhamet eyle Ahmet amca
Gidek bu illerden biz garip garip

Burası sahildir bize yaramaz
Edep haya burda kimse aramaz
Plajda kocası karı bulamaz
Şaşkın şaşkın durda bak garip garip

Hanımlar emreder saymaz erini
Kocasına sorsan bilmez yerini
Kapatmış vücudun yüzde birini
Medeni aleme bak garip garip

Hele birde yolum düştü Erdek'e
Bağları muntazam layıktır beye
Herkes üryan olmuş düşmüş secdeye
Sürünür kumlara ten garip garip.