Ne dışarı çıkmak istersin ne gezmek tozmak
Meğer ne zormuş gurbet elde yaşamak
Gündüzüne katlanmak gecesine alışmak
Mevlam kimsenin başına vermesin gurbet acısını
Kursağımdan geçmez bir lokma doğru düzgün
Gözlerim gülmüyor yüzümde hep bir hüzün
Faydası kalmadı artık söylenecek sözün
Mevlam kimsenin başına vermesin gurbet acısını
Bu gidişle saçlarım tek tek beyazlayacak
Ağlamaktan göz pınarlarım kuruyacak
Ömrümün kalanı bu şehre feda olacak
Mevlam kimsenin başına vermesin gurbet acısını
Gurbetin ağırlığı çökmüş üstüme yorgunum
Susuz kalmış bir gül misali solgunum
Bir akarsu gibi çağlarken şimdi durgunum
Mevlam kimsenin başına vermesin gurbet acısını
Kayıt Tarihi : 5.2.2023 09:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!