Gurbet Şiiri - Süleyman Cebeci 2

Hep kaderdi yokluğun adı,
Aslen şefkatti eksiliğin tadı,
Solumda kaynayan tarifsiz bir acı,
Bir taam misali pişen yorgun hasret.

Bilemedim varlığın kıymetini,
Çekmeden hasretliğin çilesini,
Kuramadım yokluğun dengesini,
Çok zorma gitti bu zalim gurbet.

Bu can’a cananı aratan ,
Feleğe çemberi kaynatan,
Hu değil mi bunuda yaratan ?
Çok çektim seni yorgun hasret.

Bana beni dert etmeden,
Aldığım nefesi sevmeden,
Yaratana şahidim demeden,
Yenemedim seni zalim gurbet.

Derelerini, ırmaklarını gectim,
Zulmu değil merhameti şeçtim,
Kinimi öfkemi yendim,
Bilmezdim önceden seni yorgun hasret.

Yıllarca çektik cefasını
Bir gün olsun sürmedik sefasını
Ne yaşadı, ne yaşattı ,ne yaşatır
ZALİM GURBET kavuşmak yakındır…