Gurbet Şiiri - Mehmet Faruk Sepici

Gurbet, yabancı bir muhit, her yer muhanet,
Kimse yüzüne bakmaz, kalmamış merhamet,
Diken serili yatakta, ateş dikilmiş yorganla,
Kabus dolu bir uykudur, kıvranarak uyunan,
Açarak değil ondan, aksine gözlerimizi,
Sımsıkı yumarak kurtulmak istediğimiz,

Çatık kaşlı yüzlerce insanla dolu sokaklar,
Kalabalıklar arasındayım, ama yapayalnızım,
Ne bir dostum ne de bir sevenim var,
Sanki bir iğneli fıçıya atılmış bir bedenim,
Kimseye geçmez nazım, olmaz sitemim,

Bu memleketin kuşları da bize yabancı,
Bir başka ötüyor, ne diyorlar anlamıyorum,
Rüzgarları sert esiyor, üşütüyorlar beni,
Güneşi bile yaz gününde ısıtmıyor bedenimi,
Ekmekleri desen yavan ve sert, suları acı,

Kavuşmak umulmasa gurbete kim katlanır?
Sıladan esen yelle gönüller kanatlanır,
Ah vatanım, adını anınca gözlerim dolar,
Yadellerde bağrıma saplanır derin bir sancı,
Anadan uzak, dosttan yoksun, yardan ayrı,
Adı gurbettir, varın gerisini siz anlayın gayrı,