Gurbet Şiiri - Cem Kamalı

Uzandım kalbinin koyuna,
Denizlerin yanıyor.
Gökyüzüm oldu yüzün,
Yüzün yanıyor..

Alnım secdeye varmaz oldu,
Yüzüm gülmez oldu merakından.
Kaygılarım artıyor günden güne,
Bir haber göndersen ya en azından.

Duaların gelmez oldu yüreğime,
İçimdeki sancı boşuna değil.
Kesem boş, sol omzum çökük,
Belimin kemikleri henüz kırılmış değil.

Gurbet oldum desen kaç yazar,
Dönüşü olmayan gurbetlik mi olur?
Herkese tanıdık olur da yüreğin,
Bir tek bana mı soğuk olur?

Böyle mevsim olmaz,
İçim patlayacak acıdan.
Gözüm dönerse sevmem bir daha, bilirsin,
Sen önce dön ki gönlüm yine sana yönelsin.

Yörüngenden çıkmasın aklım,
Bir sana dolaşayım.
Kördüğüm olsun kalbinin bağı,
Kimseye değmesin bakışların.

Gel, elinden tutayım da yürüt beni,
Bacaklarıma yokluğun girdi, felç kaldım.
Gözlerime sancılı bir ağıt bırakıp gittin,
Semâ yere indi, ve ben dünyanın altında kaldım..

- Cem Kamalı