Gurbet Şiiri - Nihat Malkoç

Gurbet ilde yine akşam oluyor
Tutkulu gözlerim kan yaş doluyor
Al yanağım yaprak gibi soluyor
Bu uzak ilde sılayı anarım

Kaplıyor içimi bir hasret seli
Tılsımlı dağların geçitsiz beli
Tesellim yalnızca aşk-ı ezelî
Sevgimi ulu makama sunarım

Sarmış kara,mağrur bulut illeri
Bizden apayrı,bir başka dilleri
Bülbüle naz eder solgun gülleri
Vatan aşkıyla her lâhza yanarım

Gurbet ilde duman yüceden inmez
Dosttan ayrılanın gözyaşı dinmez
Memleket hasreti ebedî sönmez
Ekmeğimi her gün tuza banarım

Sineme ayrılık közü düşeli
Yârândan uzakta olmuşum deli
Leylâ’yı arayan Mecnun misali
Yalan yanlış haberlere kanarım

Burda sitem yüklü yanık türküler
Hançere dönüşür bağrımı deler
Dile gelerek konuşur gölgeler
Sanki temmuz sıcağında donarım

Konuşsam da kimse anlamaz beni
Yüzdürmek mümkün mü sahrada gemi?
Ne kadar mutlu görsem de kendimi
İnsanlar içinde yalnız sanarım

Vakit geçer,bir gün sıla görünür
Gönlüm aşka,muhabbete bürünür
Başım ta göklere kadar sürünür
Yurdumun ak toprağına kanarım