Gurbet Şiiri - Nazmi Gökdogan

İçim ağlar, dışım güler, mutluyum
Yine mi bahtıma düştün be gurbet
Yıllardır zindanda, bağlı kitliyim
Yine mi kastıma düştün be gurbet

Gurbetin çarşısı, acı bir soğan
Gözleri yaşarır kabuğun soyan
Ağlasan-sızlasan olmaz ki duyan
Sel olup üstüme taştın be gurbet

Çeşmesinden akar, kan ile irin
Apartmanı katkat bodrumu derin
Yabanı istemem, sılamı verin
Yaramı azdırıp, deştin be gurbet

Caddesi karışık, gürültü fazla
Evler kira, geçim olmuyor azla
Bu gemi yürümez yapmacık sözle
Yaşarken mezarım eştin be gurbet

Azimet Nazmi’yi sanma şehirli
Gözünde uyku yok, yüzleri terli
Eşi-dostu yoktur, komşular şerli
Sabır duvarımı aştın be gurbet…