Gurbet Şiiri - Mustafa Zincirkiran

(Fasl-ı Muhabbet Şiiri)

Gurbet deriz gözler nemlenir durur
Nasip böyle teker teker gideriz.
Yaş kalmaz ki gözün pınarı kurur
Hasreti sineye çeker gideriz.

On beş yaşındayken gurbeti tattık
Hasreti hüzünün içine kattık
Rüyada görürüz diyerek yattık
Naçar hâlimize bakar gideriz.

Okuldu, görevdi, düştük yollara
Bolu Maraş gibi gurbet ellere
Bazen sürgün olup düştük dillere
Bir sele kapıldık akar gideriz.

Bazen kısmet olup köye gidince
Tanımadık diyor, gençler sakince
Sonra tanıyorlar izah edince
Köyde içimizi döker gideriz.

Mhacir mahallesi, evimiz vardı
Abimler evliydi biraz da dardı
Anam ocaklıkta ateş yakardı
Kimse kalmayınca söker gideriz.

Benim için sıla köydeki evdi
Ben köyümü sevdim köyüm de sevdi
Seven kavuşmadı bağrını dövdü
Allah’tan gelene şükür gideriz.

Köye dönmek hayâl oldu imkânsız
Dönmeye fırsat yok felek vicdansız
Ölünce döneriz her halde cansız
Seven insanları yakar gideriz.

Behlül düşün, zalim gurbet böyledir
Gurbetin acısı dertten söyletir
Yok şehir-kasaba işim köyledir
Hasreti şiirle dokur gideriz.
03.05.2020