Gurbet Şiiri - Kemal Berk

Bir lokma ekmeğin derdi büyüktür
Anadan çocuktan yardan uzakta
Karlı dağlar aşan gönül üzgündür
Anadan çocuktan yardan uzakta

Dağların içinden deniz görünmez
Soğuğu ayazı kimse çekemez
Dört duvar içinde yalnız yaşanmaz
Yüreğim yanarken dostlar uzakta

Küçücük bedeni rüzgar savurdu
Eziyetle gurbet elde boğuldu
Her bir dertle gönül ayrı yoruldu
Hasretle yanarken güller uzakta

Bir umuttur diye düştük yollara
Attık kendimizi yüksek dağlara
Ötmeyi bilmeyen döndük sazlara
Yaban elde seven gülden uzakta

Gurbet benim oldu bende gurbetin
Dümeni olamayan kırık teknenin
Milyonlar içinde yalnız bedenin
Akılsızca gezdim benden uzakta

Kül'özü görmüştü vazoda çiçek
Tutmaya kıymazdı şu garip yürek
Eller içinde olduk bir böcek
Dallarım kırıldı sizden uzakta

Kemal'eren/Kemal Berk