Gurbet Şiiri - Hamza Süngü

GURBET...

Gariban hâneye ateş düşürür
bir mum alevinde, adam pişirir
Yaptığı işlere felek şaşırır
Adamın içini yakar bu gurbet

...

Rahmet memesinden,zahmet sağdırır
Mülteci gözyaşın,göğe ağdırır
Gönül adamına, belâ yağdırır
aklında şimşekler çakar bu gurbet

...

Yükselir yükselir başına iner
Düşersen kaldırmaz, tepene biner
Ne kadar sakınsan kokusu siner
Yüzüne alaycı, bakar bu gurbet

...

Ahvâli benziyor, dikenle güle
Kokusun duyurmaz, bülbüle bile
Anlatsan hiç gelmez, kelâma dile
Gözünde yaş olur, akar bu gurbet

...

Kaşığın ucuyla verir üzümü
Sapıyla çıkarır aha gözümü
Bir hayır etsede, bozup yüzümü
Başıma başıma kakar bu gurbet

...

Can versek kolunda,erise cisim
Ne nâmımız kalır, nede bir resim
Ardımdan bakıpta verir bir isim
'Kimsesiz'yaftasın takar bu gurbet

Hamza Süngü