Gurbet Şiiri - Nuri Can

Ne söylesek dil buruk, kelimeler ölü, ses kırık
oturup bir şiir yazmak istersin gurbet kıyılarında
sıla ve özlem gelir dağ gibi oturur omzuna
bir yanın yıkılmış viran bir köy, bir yanın karakış
yorulursun çıkmaza yürümekten
üzülmekten, boyun bükmekten
gizli gizli ağlamaktan
kuruyunca dudağındaki umut bostanı
hiç bir iklim kucak açmaz içindeki hüzün çiçeğine

çöl yetimi bir mevsimiz işte
rüzgarda titreyen solgun yapraklar gibi
uzaktadır tüm sevenlerimiz, sevdiklerimiz
ayrılık hıçkırırken her gece içimizde

özlemlerle, ölümlerle dağılıp gidiyoruz her gün
acılar ki yaşayanları bilir ancak
hiçbir dile tercüme edilemez şimdilik.

Nuri CAN