Gurbet... Şiiri - Şükrü Aktaş

Göçen göçüm değil, içten göçtüm.
Yüklenmiş gidiyor duygu kervanı.
Memleketten geçip, gurbeti seçtim
Bitirdim bendeki bitmez dermanı.

Evvelden bilirim, gördüm gurbeti,
Hasreti başkaydı, tadı başka tat.
İnsanlık mı öldü, zaman değişti?
Dost yanında bile aranır vuslat.

Erkenden doğardı sılada güneş
Burda vakit bile akşamdan kalma
Simaları solgun, insanlar dertkeş
Bulutları bile, hüzünden dolma.

Ana yollar artık, bir çıkmaz ara,
Yitirdim yönümü klavuzsuzum.
Ne etsem nafile, etmiyor para,
Mutlu da görünsem, naçar mutsuzum!

“Ne rüzgârlar gördü” derler ya bu dağ'
Esintiden eser kalmamış bende,
Fırtınaya tutulmuş, kuruyan bir bağ
Yerimde yel eser, yersiz bu yerde.

20/08/2008