Gurbet Şiiri - Fırat Yetiş

Gurbet

Tarih 6 Mayıs’ı koparıyordu
takvimlerden ..
Altı defa ölüp dirilmek gibi,
Sakallarımda bir veda sancısı ,
Bir buluta sığınmış gözlerim..
Sondefa baktım pencereleri küçük , geçmişi büyük evimize..
Yanaklarıma memleket nemi yapışmış ,
Anama bakabildim sade,
Babama bakacak gücü bulamadım..
18 yaşında 40 ton ağır yükün altında kaldım sanki ..
15 numaralı koltukta cam kenarında 14 saatlik yolculuk ..
Muavin bağırdı :Aşağı da yolcu kalmasın...
Ayaklarım geri geri bindim ..
Yolda hüzün..
Yürekte veda..
Gözlerde yaş idi gurbet ..
Gecenin yalancı güneşiydi gökteki yıldızlar..
Elektrik direği saçaklarında birikmiş yaşlar vardı ardımda ..
Kentin kaldırımlarında çürüyordu,
Bütün hayallerim vurgun yemiş düşlerim..
Ninemin sol yanında taşıdığı yükün altında mahsur kalıyordu sevdalar..
ıslak ve kırılgan bir geceyi koynunda barındırdı sessizlik ..
Bir türkü kopuyordu otobüsün radyosundan ..
‘’ah gurbet zalım gurbet ‘’
Devamına sesim kulağım değil ..
Göz yaşlarım eşlik ediyordu ..
Yokluk çökmüştü omuzlarıma ,
Mürekkebimi dökmüş ,
Kalemimi kırmıştı ..
Beynimin sokak duvarlarında
Kendisi gibi soğuk elveda
Ve ben 18 inde vurulmuştum ekmek sevdasına alın terine ..
Okuldan kalma çat pat okur yazarlığımla ilk mektubum işte
İnsana bazen bir oda ötesi bile uzak gelirken ..
Ben bu karlı dağları aşılmaz yolları mektuba nasıl sığdırayım..
Anam yüzüm sürsem mektuba dokunsan geri yollasan ,
Bizim asma bağından , kaçak çayından, babamın tütün kokusundan , olmadı bakışından bir tutam koy yolla ..
Buraların yağmuru bile başka , insanlarını hiç sorma ..
Hele geceleri var bir kabus rüya ..
Yüreğin en soğuk mevsimidir özlemek ..
Sıvası dökülmüş bir ev gibi ,
Yara bere içindesin ..
Ve ben durmadan üşüyorum..
Özlemlere giden gençliğime kanıyorum..
Hüzün dolu bir cümleye en çok ben yakışıyorum ..
Güneşi bekler gibi bekleyin beni ..
Bir gün karanlık kuyulara atacağım gurbetliği ..
Vasiyetimdir ölürsem ruhum..
Kalırsam dudağım öpsün toprağımdan ..