Gonca gül idim açmadan soldum.
Bağırdım, çağırdım, saçımı yoldum.
Beni yurdumdan ayırdı gurbet,
Ben gurbet ellerde perişan oldum.
Boş sokaklarda dolaştım durdum.
Ağzına düştüm bu vahşi kurdun.
Beni anamdan ayırdı gurbet,
Küçük yaşımda kalbimden vurdun.
Gurbette ağlarım ben için için.
Bütün insanlar bir başka biçim.
Beni köyümden ayıran gurbet.
Neler söylesem az senin için.
Kayıt Tarihi : 8.4.2014 07:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurettin Sevim](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/08/gurbet-621.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!