Gurbet Şiiri - Mehmet Kızılırmak

Şu dağların arkası gurbet,
Yollar desen gurbetin yoldaşı.
Ne dayanılmaz şu dert,
Daha kurutmadı yaramı.

Elvan gideli şu yolları,
Unutmuşum ekmeği, aşı.
Pencerelerim nicedir kapalı,
Gurbet, yolların sonu sen misen?

Ateşleri yaktılar bağrıma,
Getirip attılar bir uçuruma,
Nasıl diyeyim “gitme” yolcuya,
Ben kalanlardan mıyam?

Gözüm unutalı uyumayı,
Güneş doğmadı henüz günüme.
Ne yaşadım baharı, ne kışı,
Bir serap doğmadı çölüme.

Gurbet şu dağların ardı,
Yaşarken bitiremedim onca yolu.
Yolcu etmeye halim kalmadı,
Kalmak, gitmekten daha zordu.