Gurbet Şiiri - Selçuk Eskiçubuk

Doğunca beni bir kundağa sardılar
küçükken ağlayıp sızlamışım
ne çabuk da büyümüşüm

Okul, iş, evlilik derken
geride kalmış, eyvah gençlik
araba, ev, yazlık derken
bir ömür de geçti mi, bilmeden

Düştü mü başa, şimdi gurbet
üzülen mi az, sevinen mi çok hayret! ....
hani nerde o dostların?
ne oldu evin, araban, malın, mülkün?
bak bu çalan, senin türkün:
sen herkesi dost sandın
gurbette yalnız kaldın...