Gurbet... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

Kendimi bildim bileli
Gençliğim gitti gurbet ellerde
Annamdan babamdan ayırdın beni
İki Büklüm ettin belimi zalim gurbet

Yayla yaylaya bakıyor
Dereler çağlamış oluk oluk akıyor
Dağlara ovalara baktıkça canım yanıyor
Bırak artık yakamı zalim gurbet

Vatanım yurdum olmuş hep harebe
Bıraktığım dostlarımı birer birer almışsın
Yaktın yüreğimi anamı ağlattın
Ana baba bacı demedin ayırdın zalim gurbet

Kan oldun yapıştın iki yakama
Bırakmadın beni sanki gurbet benim vatanım
Hayatı çokmu gördün zehir ettin bana
Seni yıkılasın zalim gurbet

Yıllardır gurbet elde yalnızım
Yedin bitirdin ömrümü zalim gurbet
Vatanımdan köyümden ettin beni
Beni canımdan bezdirdin zalim gurbet

Şu güzelim dağlarda sürüler otlar
Analar bacılar kuşburnu toplar
Koyun kuzusunu ana yavrusunu koklar
Yerimden yurdumdan ettin zalim gurbet

Azdı yaralarım merhem olmadın
Senden beterini tanımam gurbet
Bir gün olsun güldürmedin şu benim yüzümü
Seni yıkılasın zalim gurbet...
Hüseyin yanmaz
14/09/2010