Gurbet Şiiri - Haruni Yıldırım

Sılaya hasret koyan gurbet
Sanada gelen göçer bir gün
Kara bagrımı yakan gurbet
Sanada duman çöker bir gün

Gelince yıkıldı düşlerim
Her gün aglamaya başladım
Yok kanadım uçmaz kuşlarım
Senide vuran çıkar bir gün

Yürek büryan oldu yanıyor
Gözler derya oldu çağlıyor
Gurbetin harmanı bitmiyor
Senide biçen çıkar bir gün

Ekmek için çıktık yollara
Geldik bilinmeyen ellere
Her acıyı vurduk tellere
Gönüller dertli,çalar her gün

Gurbet konup göçmek dediler
Yadellerden uçmak dediler
Sana gelen dönmez dediler
Haruni senden uçar bir gün