Gurbet Şiiri - Abuzer Yılmaz Türkmenoğlu

Boş bir akvaryuma dönmüş gurbet;
susuz, taşsız, yapraksız...
Bense; bir balığa.
Gurbette mahkumum yalnızlığa.

Yalnızlık bazen güzeldir
Ama; gurbette değil!
Bir hasret çağlayanı sanki kalbim,
akmakta Türkiyeme çağıl çağıl.

Yine bir ağustos akşamı,
çekilmişim yapayalnız kuytu bir köşeye
Ayrı bir bunaltı veriyor ruhuma hava,
gönlümde yer bırakmıyor neşeye.

İnsanlar geçiyor önümden bazen;
üçer beşer
Çoğu bakmaz bile halime,
kimisi şaşar!
İnsanlar geçiyor, vermeden selam
Ağızlarda ne hoş bir söz,
ne bir kelam!

Kurtulmadı başım bir türlü dertten!
Bazen, bir teselli de aldım mertten
Ama, çoğu zaman kalbim,
sille yedi namertten.
gurbette, gönül kapıları kilitli,
eller sımsıkı!
Gurbet, nasibini almamış cömertten!

Aradım durdum boşuna
Yoktur bu diyarlarda bir yüz,
yüzüme gülecek!
Bir çift ahu bakışlı göz,
bağrımı delecek!

Elimde, dertleştiğim beyaz bir kağıt!
Ey anadolumun rüzgarı! Nerdesin?
Gel bağrımda es deli deli,
gönlümün kasvetini dağıt!

Anladım;
Gurbette mahkumum yalnızlığa
Selam olsun Toroslara, Erciyese, Ulu dağa

Abuzer Yılmaz Türkmenoğlu