Sensiz ben; garibim, kimsesizim, biçareyim
Sensiz ben; yokluklar aleminde gezmekteyim
Düşmüşüm gurbetine, uzaklaşmışım senden
Yanarım; hasretin ateş kurtar beni benden
Gurbetine atma beni sensiz yaşamak zor
Ne yaparım; yaban eller uzak, ateşten kor
Ne olur çekme! rahmetini üzerimizden
Yağdır üzerimize, mahrum etme sevginden
Bir ışık, bir yol göster; bizarım yüreğimden
gönlüm virane, hiçlik aleminde gezinen
Senin olmayan gönül cehennemdir; vahada
Senin için atan kalp cennettedir; sahrada
Hayat bir gemi yelken açar meçhul zamana
Gösterdiğin yolda sığınır, ancak limana
Deli gönül sende ateşlerde yanmaktasın
Beyhude geçti, koca bir ömür kanmaktasın
Gözlerine inen perdeyi kaldır bir mum yak
Zaman kuş uçuyor, gönül penceresinden bak
Sen; bensin, ben ise acizlik içinde bende
Aşk ateşiyle erisem, mana bulsam sende
Seven için dünya artık yanmaktan ibaret
O'nu sevmek en büyük aşk en büyük ibadet
Ben; gurbeti bunca yıl uzaklarda aradım
Gurbet benim içimdeymiş yazık geç anladım
24.11.2011
Ferhat KıdıkKayıt Tarihi : 7.9.2012 21:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Askerde olduğum zamanlarda bir kitapta gurbetle ilgili bir bölüm okudum ve çok etkilendim. Gurbet; kişinin memleketinden, anasından, babasından, yardan uzak kalmasıdır. En büyük gurbet ise; kişinin Yaratan'dan, gerçek sevgiliden uzak kalmasıdır. Kişi ondan uzaklaşıp gurbetine düştüğü zaman her şey anlamını yitiriyor. Hayat boş ve gayesiz bir hayal oluveriyor. Askerde iken bu konuyla ilgili son iki beytini yazmıştım. Şiir yazmaya yaklaşık olarak 13 yıl ara verdikten sonra gurbet şiirini tamamlayarak başladım. Allah hiç kimseyi gurbetine atıp yokluğunu, sevgisini aratmasın...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!