Kara Gurbet Şiiri - Resmiye Mümün

Kara gurbet gene başımda bela
Gözümde duman duman tüter sıla
Gizli gizli ağlarım nazlı yara
Hasret sancısı yerleşti canıma

Vakit geldi çattı anam arkamda
Kapanmaz yara açıldı bağrımda
Ne yapsam çaresiz, dönemem yurda
Çırpınır dururum bitmez yollarda.

Türkçem unutuldu, sözüm havada
Kulağı dolduran yabancı nida
Hep üçkağıtçılar var piyasada
Bir lokma ekmek aslanın ağzında.

Sokaklar bomboş, kalabalık rüya
Şehri gezerim karış karış güya
Yaşar giderim hayvan hesabına
Aylar yıl gibi geçer inadına.

Mektuplar ıslak, haberler uzakta
Ruhum sanki kaçınılmaz tuzakta
Adım “Gurbetçi" olur her fırsatta
Dertler kapımda, şeytanlar azapta.

Herkes ekmek peşinde gündüz gece
Hemşeriler sık sık kurar imece
Düşman sıkı fıkı olur gizlice
Kardeş ihaneti kanar ömrümce.