Gurbet Şiiri - Elif Bakdım

Önceleri sadece gurbetteydik
Ama birlikteydik
Kendimizden başka kimsemiz yoktu
Biz bize yetiyorduk,idare ediyorduk
O dayanılmaz hasreti yaşasak da
Kimse demezdi birbirine
Ama herkes içten içe özlerdi
Ya da bana öyle gelirdi
Haykırmazdım ama yansıtırdım
Çünkü benim için memleket her şeydi.
Çocukluktu,anılardı; yazdan yaza da yaşansa
Ya da topraktı belki,aidiyattı
Bunu sezerdim,adım atar atmaz duyardım o hissi
Sanki dünya buradaymış da ben yokmuşum gibi
Havasını almak yeterdi insana
İçine mutluluklar aşılardı farketmeden
Ama alıştık sonuçta yılların tecrübesi
Başka bir yaşantımız vardı
Farklı yerlerde hayatlar bıraktık hep
Farklı hisler,anılar,düzenler
Tatiller bize yeterdi
Bilirdik çünkü orda yaşayamayacağımızı da
Şu anki duruma her ne kadar aşina olsan da
Farklı bu sefer ki bambaşka
Yollar uzadı,şartlar azaldı
Görmek git gide imkansızlaştı
O zaman ki boşluk tarifsiz işte
Kimsesiz olmak bir nevi
Evsiz,yurtsuz,bedevi
Ve umut olur hep içinde,
Bir gün birleşiriz diye beklersin
Ama bilirsin ki imkansız artık
İstemesek de birbirimizden uzaklaştık
Çıkmayacak yollarımız aynı yere
Arada bir görürüm diye sıkışacak yaşantına
Hayat denilen acımasız koşuşturmaca
Yılardır yaşadığın hayatı da alacak
Geçici gözüyle baktığın bu düzenken
Geçen zaman arkanda kalacak
Kendi evinde misafir olursun artık
Yerin olmaz hiçbir yerde
Kendi içine daha da kapanık
Gurbetin de gurbetindeyim artık