Gurbet Şiiri - Necip Zeybek

Ağır ağır görülür gurbet elde işler:
Ağır yıkanır bulaşık, çamaşır;
Yemekler ağır ağır pişer...
Lokmalar ağırdır geçmez boğazdan,
Ağır bir isyandadır çocuklar,
Anlamazlar yoktan, azdan...
Anlamazlar amca, dayı,
Hala, teyze uzaktadır,
Gelemezler; gelemezler birazdan...

Değil mi kalmıştır,
Sevdiklerin, sevenlerin öz yurtta,
Amerika’ya başkan olsan,
Hamallar tutsan da ne fayda!
Ağırdır taşınmaz,
Taşınmaz ki gurbet omuzda, sırtta!

Ağırdır gurbetin eli,
Ansızın yedin mi yumruğu,
Dönemezsin sağına, soluna;
Başın eğik nasıl dönersin öz yurduna!

Sen didinirsin,
Yaban toprakta tutunmaya;
Elin ayağın didinir;
Didinir tüm bedenin...
Gönlünse nasılsa döner, der de;
Kıpırdamaz bekler;
Bekler gözü hep tetikte...
Farkı yok kadında, erkekte,
Öyle ağır ki gurbet her yürekte,
Bedenin yürür gider de,
Oynamaz yüreğin yerinden,
Kalmışsan uzun yıllar gurbette!